Euroregion Neisse e.V.

Porównanie Euroregionu Neisse-Nisa-Nysa z euroregionami na granicy belgijsko-holendersko-niemieckiej - podsumowanie 

Home cz.png pl.png

Struktura organizacyjna i funkcjonowanie

Powyżej opisana różnica w statusie prawnym porównywanych euroregionów i ERN ma zasadniczy wpływ na ich strukturę organizacyjną. W przypadku euroregionów na granicy belgijsko-holendersko-niemieckiej nie istnieją żadne organy na szczeblu narodowym, które odgrywają natomiast bardzo ważną rolę w Euroregionie Neisse-Nisa-Nysa, np. w odniesieniu do zarządzania finansami.
Porównując wyłącznie wspólne organy, najwyższym organem ERN jest Rada, która składa się tylko z wybranych przedstawicieli 3 stowarzyszeń. Podobnym organem jest zarząd w EMR. Najwyższym organem pozostałych euroregionów jest struktura, w której są reprezentowani wszyscy członkowie . W porównywanych euroregionach istnieje jeszcze pewnego rodzaju szersze kierownictwo - zarząd. Często stanowi organ, który politycznie kieruje funkcjonowaniem euroregionów, czasami nawet zatwierdza projekty. Pod tym względem istnieje większe zaangażowanie polityków w zarządzanie euroregionów (zwłaszcza w ermn).
Organy specjalne stanowi w ermn grupa robocza PR lub euroregionalna rada gospodarcza i społeczna w EMR, która stanowi platformę do współpracy związków pracowników i zrzeszeń pracodawców wszystkich trzech państw. Ciekawostką jest także mocna pozycja pełnomocnika w EUREGIO (jest on przedstawicielem statutowym EUREGIO).
Największe różnice dotyczą organu wykonawczego - sekretariatu. W ERN funkcjonują 3 sekretariaty a wspólny sekretariat to kwestia czysto formalna, natomiast w euroregionach na granicy belgijsko-holendersko-niemieckiej istnieje tylko jeden wspólny sekretariat ze wspólnym personelem. Wynika to z wyższego stadium współpracy (integracji) - euroregiony posiadają osobowość prawną. W sekretariatach tych funkcjonuje wspólny personel. Pracownicy pochodzą z każdego z krajów. Euroregiony na granicy holendersko-niemieckiej są w tym zakresie bardziej zaawansowane od trójstronnego EMR. Tam sekretariat jest jak na razie bardzo mały (nie licząc pracowników zarządzających własnym programem interregowskim) i w każdym regionie partnerskim ponadto pracuje jedna osoba do kontaktu. To mogłoby w przyszłości stanowić model do wykorzystania przez ERN jako dalszy etap rozwoju. Jako że rozważane jest zachowanie istniejących stowarzyszeń i pośredniego członkostwa w EUWT, struktura sekretariatu ERM byłaby prawdopodobnie najkorzystniejszym rozwiązaniem.